Visum problemen

Woensdag 29 januari 2014

In de ochtend naar de ambassade geweest en veel rondgebeld... De visumproblemen blijven aanslepen.

Daarna zijn we naar een Memorial geweest waar er tijdens de Genocide 10 Belgen zijn doodgeschoten terwijl ze een hoog geplaatst persoon beschermden. Een vrouw nam ons mee en leidde ons wat rond, niet dat er veel was. Achteraf zei ze dat we haar iets moesten geven. We hadden het al gedacht dat ze had gelogen dat ze er werkte, omdat ze geen uitleg kon geven.

Dan zijn we naar Nyamirambo geweest. Dit is de moslimwijk en het was berucht dat het na donker zeer gevaarlijk was, maar overdag niet. We zochten een Woman Centre, maar dit hebben we niet gevonden. Er was een man die ons helemaal meenam de wijk in en overal rondvroeg of iemand dat center kende. Hij liep met ons mee, terwijl hij eigenlijk ergens anders moest zijn. Dit hadden we al gehoord, dat als er iemand je wou helpen, ze ook hun uiterlijke best deden. Uiteindelijk hebben we het opgegeven en zijn we langs de winkeltjes gestapt en de moskee gezien.

's Avonds gingen we opzoek naar een indisch restaurant. We zochten in 2 gebouwen en werden overal naartoe gestuurd. We hadden zo'n grote honger dat we die indiër maar lieten voor wat het was en Turks zijn gaan eten. Het vlees was heel droog maar de smaak viel wel mee. In dat gebouw zagen we ook een bioscoop met dezelfde films zoals in de bioscopen in België.

Donderdag 30 januari 2014

Het eerste dat er gebeurde in de dag was dat we midden in onze kamer een kakkerlak op zijn rug vonden. Dat was toch even schrikken. We durfden hem niet verleggen dus hebben we er een emmer over geplaatst. 

We waren weer van plan om te werken rond die visum van Siska. Het school had een contactpersoon doorgestuurd van het Ministery of Health. Dus gingen we daar naartoe. Het was een lange weg en eenmaal daar hoorden we na lang uitleggen en vele telefoontjes dat ze niets konden doen voor ons. We moesten zeker nog een papier kopiëren dat zeer belangrijk was. Maar de verantwoordelijke man liet ons dit niet doen. Dus hadden we er weer een probleem bij om aan dat papier te geraken.

Ik merkte dat ook ik van visum zou moeten veranderen, terwijl ik volgens België wel het juiste had. Het kwam doordat ze in het begin van het jaar, na ik mijn visum had aangevraagd, de regels waren veranderd. Ik moet nu ook van visum veranderen. Eigenlijk is het niet echt nodig want niemand kijkt echt naar je visum, maar je weet maar nooit dat er iemand iets van kent...

Daarna hebben we veel gezocht op het internet en rondgebeld om aan papieren te komen. En tegen de avond waren we het beu. We zijn naar het hotel Milles de Collines geweest om een lekkere cocktail te drinken en geluisted naar een live Afrikaans bandje.

Vrijdag 31 januari 2014

Vandaag MOET alles in orde komen. We moesten wachten op dat belangrijk papier van school, dat Geert ging doorsturen om 14u (bij ons dus 15u). Ondertussen hebben we internet gekocht, bagage gepakt en geld afgehaald en gewisseld.

We hebben ons in de middag getrakteerd op een lekker fris drankje in Camille, het Tea House. Dat hadden we al verdiend.

We zagen dat de Immigratie maar open was tot 17u. Dus we maakten direct een planning. Als we de mail krijgen, gaan we direct de papieren afdrukken. En dan zosnel mogelijk een motortaxi nemen naar de Immigratie. Dat deden we en toen we er waren vertelden ze ons dat visumzaken alleen in de ochtend doorgingen. :(

Nu konden we niets meer doen in het weekend.

We maakte een beslissing om toch vannacht naar Kibungo te vertrekken, want we hadden al een kamer gereserveerd in het Centre Saint-Joseph hotel. We konden toch niets in het weekend doen, dus konden we maar beter de omgeving verkennen waar we de komende 6 weken gingen verblijven.

We zijn lekker gaan eten in de White Horse om onze gedachten te verzetten en lekker gaan slapen. Die avond bliksemde het, maar er waren bijna geen wolken in de lucht  en het donderde niet.

Zaterdag 1 februari 2014

Om 3u45 opgestaan om heel stil de Bernardiens nonnen te verlaten. We vonden snel een taxi die ons naar Nyamigogo bracht. Daar hielp de taxichauffeur ons de juiste bus te vinden. Het was toen, zo vroeg al verschrikkelijk druk. Iedereen kwam op je af om je naar hun bus te brengen. We betaalden zitjes voor ons bagage en begonnen aan de reis. Deze duurde maar 2u30 maar het was lang genoeg om te knikkebollen. We werder letterlijk voor de deur van het Centre Saint-Joseph gezet. Hier huurden we een kamer met een twijfelaar om met 2 te delen. Volgens ons plan zouden we hier toch maar 1 nacht blijven.

We zijn direct op onderzoek gegaan en hebben de Nonnentjes hier een bezoek gebracht. Ze waren direct zeer enthousiast en zeker toen we Laurien en Marlène vernoemden die in het 1e semester daar verbleven. We kregen een cola van hen en een rondleiding. Alles was in orde en we gaan morgenochtend ons daar settelen.

We aten voor het eerst een omelet (in Afrika) in het hotel. En ik verbaas mij er nog steeds over dat ik in heel die week maar 1x het eten niet lekker vond.

Direct daarna waren we moe en gingen we naar onze kamer. Gelukkig maar want het begon te donderen en letterlijk te gieten. Het duurde toch lang. We hadden al enkele regenbuien gehad in Kigali maar deze duurde maar enkele minuten.