Begin van de week

Maandag 27 januari 2014

Vandaag gingen we naar de ambassade maar die was niet open. Dus zijn we opzoek gegaan om de bussen te vinden om naar Kibungo te gaan. We moesten een hele eind naar beneden aan de berg te geraken dus hebben we de motortaxi genomen. Deze viel heel goed mee. Beneden vonden we vele bussen en wisten waar we uiteindelijk moesten geraken. Het heette Gozo (of zoiets). We waren helemaal beneden aan de berg. Het centrum en waar we verbleven was op de top. Dus gingen we te voet omhoog. We liepen door een grote straat die niet geasfalteerd was en waar het rode zand/stof zo rondvloog dat ik geloofde dat ik hiervan veel van in men longen kreeg. We sloegen een straatje in en zagen een straat die vol met kleuren was. De gewone (toch wel arme) bevolking had hier kleine winkeltjes. Er zaten vrouwen langs de weg met een doek met fruit in. We keken hier verwonderd naar tot er een man voorbijliep met wel 10 matrassen op zijn hoofd. Hij droeg die zonder problemen. We zagen tussen de hoofdstraat, tussen de kleine huisjes vele paadjes die naar kleine sloppenwijken achter de gebouwen verstopt waren. De bevolking hield ons verschrikkelijk goed in de gaten en keken ons afkeurend aan als we al eens een foto trokken. Siska vond een gym in een klein huisje, dit stond vol met allerlei gymmateriaal en de mensen waren daar aan het oefenen.

Uiteindelijk werd het omhoog stappen teveel en zijn we met de motortaxi naar boven gegaan. In het centrum zijn we op zoek gegaan naar een grote markt. Dit hebben we deels gevonden onder een gebouw. Het was prachtig, al die soorten fruit, en zo kleurig! Natuurlijk spraken alle mensen ons constant aan. Maar we kunnen ons al beter redden door ‘Oja’ te zeggen. Dit betekent in het Kinyarwanda ‘Neen’. Verder oefenen we er ons steeds in om zoveel mogelijk woordjes te kunnen zeggen. Dit horen ze graag en het komt goed over. We kochten wat fruit en keerde moe maar voldaan terug.

Ik keek naar de schade van die dag en (lap!) eerste blein is gespot. Dat heb ik mooi verzorgd. Daarna wou ik al eens een passievrucht ging proeven. En ja hoor! Liesbeth sneed door de passievrucht in haar vinger. Er was veel bloed omdat het een diepe snee was, dus klopte ik maar snel aan bij de dokters naast onze kamer. Zij hielpen het proper te maken en een drukverbandje aan te leggen.

We aten die avond een typisch Afrikaans buffet. Ik schepte van alles iets op zonder te weten wat het was. Het zag er niet echt kleurig uit, vooral wit-beige-bruin. Maar het was zeer lekker!

Dinsdag 28 januari 2014

Vandaag gingen we het visum van Siska in orde brengen in de ambassade. Deze stuurden ons door naar het immigratie centrum. Daar hebben we superlang gewacht om te moeten horen dat we allerlei papieren (die we in België ook al hadden afgegeven en in orde waren) moesten verzamelen om een nieuw visum te krijgen. Ook ik had zogezegd het verkeerde visum, terwijl ze op de ambassade van Rwanda in Brussel het mij zou hadden gezegd. We hebben naar iedereen rondgebeld om raad te vragen. En we zijn teruggekeerd om kopies te nemen en te printen. Morgen moeten we eventjes naar Kibungo en terug voor een handtekening op een papier. Dat zal zo’n 3u heen en nog een terug rijden, zijn. We zien er al naar uit (toch niet echt!).

We zijn tegen de avond andere Belgen (40-50ers) tegen gekomen en zijn met hen gaan eten. Het was in een duur restaurant dat ze hadden voorgesteld. En natuurlijk kwamen er alleen blanken en rijke afrikanen. Maar ik heb heerlijk gegeten en het was interessant om de mensen hun verhalen te horen. Zij waren hier om 3 weken lang in verschillende weeshuizen eten klaar te maken. Het was een gezellige avond.

Toegekomen in Rwanda

24 januari '14

Afscheid genomen van iedereen en dan ervoor gezorgd dat we genoeg op tijd waren voor onze vlucht in Zaventem. Dan begon onze reis met het vele wachten. We zijn in minder dan 24u in 5 landen geweest en we zijn in totaal 23u onderweg geweest. We zijn gestopt in Parijs (waar we de eifeltoren hebben gezien!), in Adis Abeba, in Uganda en in Kigali. We wisten niet dat we ook in Uganda gingen stoppen. Dus wanneer het vliegtuig landde maakten we ons klaar om naar buiten te gaan. Chance dat Siska een bord zag met Uganda. En we sprongen snel weer in het vliegtuig. Bunder nr 1: check! 

Eenmaal in Kigali kwam Sylvere (de vriend van Laurien: zij kwam in augustus naar hier) ons ophalen om naar de nonnentjes te brengen. We werden direct verwelkomd door een ferme regenbui van ongeveer 10 minuutjes. Dat viel echt goed mee.

Bij de nonnentjes kregen we een gezamelijke kamer en de wc en douches zien er behoorlijk proper uit. Er is wel geen garantie dat er altijd stomend water is. Maar we hebben water in emmers in geval van nood. :)

Naast de huurkamers was er een groot trouwfeest aan de gang met veel luide (niet ongename) muziek. De mensen zagen er heel mooi uit in hun feestkledij.

'S avonds gingen we gaan eten rechttegenover het klooster. Daar moesten we lang wachten maar het was zeer goedkoop. We dronken elk 2 cola's en een vlees brochette die niet echt lekker was. We vroegen wat het was en het was het binnenste van een geit. Geen idee wat het was. Volgens mij wou ik het ook niet weten.

Weetje: Er is een verschil in uur. Hier is het (vanuit Belgie) +1 uur.

Zondag 25 januari 2014

Vroeg opgestaan en een heel koude douche genomen...brrrr. We krijgen iedere ochtend een klein ontbijt van de nonnentjes. Dat is handig meegenomen. We leerden 2 andere meisjes kennen (ook uit België) die hier logeerden en stage deden als dokter in de materniteit vlakbij. Zij konden ons al veel informatie geven en leerden ons kleine woordjes Kinyarwanda. De verhalen die ze vertelden uit het ziekenhuis waren ook ongeloofelijk om aan te horen. Klein voorbeeldje: Een vrouw die aan de politie moest bewijzen dat ze was bevallen in een ziekenhuis van een doodgeboren kindje. De politie dacht dat ze haar kindje zelf had vermoord. Daarom had ze haar 5 dagen oud, doodgeboren kindje in een doos mee om te onderzoeken.

We hadden rond 9u afgesproken met Sylvere om ons een rondleiding te geven door Kigali. Helaas maakten we al snel kennis met de Afrikaanse attitude, want rond 10u15 zaten we nog te wachten. Uiteindelijk wisten we dat hij het vergeten was en zijn we met die 2 meisjes naar het Memorial Genocide Centre geweest. Het was een fantastisch mooi en aangrijpend museum. Het was zo pakkend dat we allevier zwijgend buitenkwamen. Het voorlaatste deel waren foto's van kindjes die vermoord waren en daarbij stond een klein bordje met hun lievelings eten, hun hobby's en de manier hoe ze vermoord waren. Hier kreeg ik toch een krop in de keel...

We keerden terug met de kleine busjes. Daar zaten we opgepropt in de hitte met altijd 4 personen op een bank in een piepkleine bus. De bus kost echt niet veel, per persoon ongeveer 20 cent. We hebben snel water gekocht, want we waren aan het uitdrogen door de hitte en het veel omhoog/omlaag stappen aangezien alles hier uit heuvels bestaan. -> Rwanda het land van de duizend heuvels. We vonden na lang zoeken een gsm kaartje en internet. Jeeeeeej!!!! :D

S' avonds eens geskyped met het thuisfront en blijkbaar hebben ze mij (om me te pesten) zogezegd al helemaal vervangen. Dus daarmee weet ik ook dat alles daar goed gaat.

We gingen gaan eten in de White Horse. Daar komen alleen muzungu's en rijke rwandezen. We aten een superlekkere pizza bij kaarslicht. De electriciteit viel namelijk konstant uit. Laat terug gekomen in ons kamertje en heerlijk geslapen. :)

 

Afscheidsdrink

Ik wil nog eens laten weten dat iedereen die wil, welkom is op mijn afscheiddrink op 21 januari. Het is een 'winterdrink' dat begint om 19h30 in de achtertuin. Dus draag maar iets warm.

Als er vragen zijn: via facebook

Groetjes Liesbeth

De avond was heel leuk! Bedankt iedereen die is gekomen! Ik heb nog enkele foto's:

  

Een kleine verrassing van men mam, pap en zusjes :)